Doe mij zo’n leraar!

Mr Bachmann and his Class

Maandenlang zat de kleine crew van Maria Speth als een vlieg op de muur in klas 6B, de klas van Dieter Bachmann. Met eindeloos veel geduld en humor leert Herr Bachmann zijn 12- tot 14-jarige leerlingen hoe je het leven met elkaar leeft.

En daar hoort muziek bij, veel muziek, en af en toe een beetje jongleren. En als je moe bent, ga dan maar even op de bank liggen.

Herr Bachmann vraagt zichzelf ook weleens af of hij niet net wat meer aandacht aan Duits en wiskunde moet besteden. De kijker, totaal ondergedompeld in de fascinerende microkosmos van 6B, heeft dan allang gezien dat wat hij leerlingen biedt veel belangrijker is. Hij zet aan tot zelfreflectie, leert hun conflicten uit te praten en brengt bij dat er regels zijn waar je je echt aan moet houden.

Groter dan wijzelf

Bigger Than Us

Overal ter wereld vragen jongeren aandacht voor schijnbaar uiteenlopende problemen: klimaatontwrichting, inperking van de persvrijheid, sociale onrechtvaardigheid, voedselonzekerheid, mensenrechtenschendingen of een gebrek aan toegang tot onderwijs. Zoals Melati, die er als kind met haar zusje voor zorgde dat de verkoop van plastic zakjes en wegwerpverpakkingen op Bali werd verboden.

Voor deze hoopgevende film reist Melati, inmiddels twintig, de wereld rond, op zoek naar medestrijders. Leeftijdgenoten die misschien het nieuws niet halen, maar wel levens veranderen en soms zelfs redden. Een van hen is Mary, die naar Griekenland is gegaan om bootvluchtelingen te helpen. Ze wil zeker weten dat ze alles in haar macht heeft gedaan om de situatie te verbeteren, hoe klein haar bijdrage ook is.

Ook in Malawi, Libanon, Brazilië, Oeganda en de Verenigde Staten ontmoet Melati jongeren die soms met gevaar voor eigen leven proberen de fouten van de generaties voor hen te repareren. Waar halen ze de kracht vandaan? Wat drijft hen?

Koehandel

Cow – Luma

Ze is nog maar net bevallen, de koe Luma. De vruchtzak bungelt nog leeg tussen haar poten. Maar hop, daar gaat ze alweer de melkmachine in. Ondertussen geeft de boer haar jonge kalf, buiten haar zicht, melk uit een fles.

Net als Victor Kossakovsky’s varkensdocumentaire Gunda (2020) maakt Cow statements zonder statements te maken. Andrea Arnold toont het leven van de melkkoe, dat een aaneenschakeling is van inseminatie, baren, gemolken worden, enzovoorts. De camera zit haar zo dicht op de koeienhuid dat Luma de cameravrouw af en toe ondersteboven loopt.

Het resultaat is intens ontroerend. De individuele mens is hier niet de slechterik maar het systeem. Arnold onderstreept dat wat hier als een object door een afstompende routine wordt gejaagd een levend wezen is. Een wezen dat haar pasgeboren kalveren liefdevol schoonlikt. Dat geliefkoosd wordt door een stier. Dat in een weiland kan genieten van de zonsondergang. En dat je via de camera aankijkt en contact maakt. Haar ogen zijn onvergetelijk.

Lokale kleur

Inspiratieboekje voor zelfregie- en herstelinitiatieven

MIND Landelijk Platform Psychische Gezondheid heeft een inspirerend boekje gemaakt, met als titel ‘Couleur locale’.

Het boekje toont 15 zelfregie– en herstelinitiatieven, verspreid over heel Nederland, die samen de waaier van mogelijkheden laten zien. Deze initiatieven ontstaan wanneer mensen vanuit zelfregie samen vorm gaan geven aan herstel. Beide publicaties laten – elk vanuit hun eigen unieke invalshoek – de waarde van zelfregie- en herstelinitiatieven zien en dragen bij aan het realiseren van een duurzame financiering. Wellicht kan dit boekje nog meer mensen stimuleren om dergelijke mooie initiatieven te omarmen of te starten.

Klik om toegang te krijgen tot couleur-locale-inspiratieboekje-zelfregie.pdf

Couleur Locale Inspiratieboekje ZelfregieDownload

De publicatie is hier te downloaden.

Het aantal gedrukte exemplaren is beperkt; wil je toch graag een exemplaar ontvangen? Stuur dan een mail naar moniek.reckman@wijzijnmind.nl. Bron: mindplatform.nl

Samen thuisgeven

Alle jongeren een thuis

IPW en OpenEmbassy werkten met 20 dak- en thuisloze jongeren om hun perspectief te bereiken. Mogelijk gemaakt door Kansfonds. Bekijk bijvoorbeeld het verhaal van Claudia, Brian, Vera en Bashar om te ontdekken hoe ook jij jouw jongeren kan helpen om uit de dak- en thuisloosheid te komen.

Claudia

Claudia woont met haar ouders en broer in een huis, totdat haar vader en broer worden opgepakt voor drugsgerelateerde activiteiten. Het hele gezin wordt uit huis gezet. Claudia en haar moeder raken thuisloos en komen op de zwarte lijst voor alle lokale woningbouwcorporaties. In dit filmpje zie je hoe wij met Claudia voor een veilig thuis zorgen voor haar en haar moeder.

Brian

Brian is thuisloos, en slaapt – soms tegen betaling – bij verschillende jongens. Hij krijgt alleen een uitkering als hij de adressen opgeeft waar hij slaapt. Dat willen de jongens niet. En dus komt Brian niet weg uit deze levensstijl. In dit filmpje zie je hoe wij met Brian de stappen zetten richting een eigen woonruimte.

Vera

Vera van 19 is zwanger! Ze vond gelukkig een eigen huurwoning, maar heeft niet genoeg geld voor borg en eerste huur. Nu dreigt ze dat huis weer te verliezen. In dit filmpje zie je hoe wij met Vera haar leven weer op de rit kregen.

Bashar

De Syrische Bashar had het allemaal voor elkaar: een appartement, een schakeljaar aan de uni en een duidelijk toekomstperspectief. Maar door één slecht advies raakt hij zijn ingelote plek aan de universiteit kwijt. Al snel verliest hij door schulden zijn huis. In dit filmpje zie je hoe wij met Bashar zijn leven weer op de rit kregen.

Volg alle filmpjes op de Vimeo-pagina #allejongereneenthuis

Het rode schildpad

Red Turtle

De animatiefilm The Red Turtle gaat over een man die schipbreuk geleden heeft. Hij is aangespoeld op een onbewoond eiland en probeert wanhopig te ontsnappen. Op een dag komt hij een mysterieuze schildpad tegen die zijn leven verandert.

The Red Turtle heeft geen dialoog, waardoor de expressie van de personages, de montage, en de muziek een belangrijke rol spelen.

De film werd geregisseerd door de Nederlandse animator, filmregisseur en illustrator Michael Dudok de Wit. Hij won in 2001 een Oscar voor Beste Korte Animatiefilm met Father and Daughter. The Red Turtle is zijn eerste lange animatiefilm en heeft op Cannes de juryprijs gewonnen in de categorie Un Certain Regard. De film werd geproduceerd door de legendarische Japanse Studio Ghibli, bekend van The Grave of the Fireflies en The Tale of the Princess Kaguya.

Sociale isolatie

• The Lighthouse

1890, Nieuw-Schotland. Op het schiereiland, omringd door de Atlantische Oceaan, bevindt zich een oude vuurtoren. In de tijdsgeest van oude zeevaardersmythes en -legendes, wordt het verhaal verteld van een oude vuurtorenwachter, die de naam Old draagt.

In de film vallen twee bonkige vuurtorenwachters ten prooi aan de waanzin én aan elkaar. Daarbij is een ‘homo-erotische onderlaag’ amper te negeren.

Zo zie je wat sociaal isolement kan aanrichten.

Mattie Schuldwisser

Je telefoonabonnement, zorgverzekering én belasting betalen. Vanaf je achttiende ben je zelf verantwoordelijk voor je inkomsten en uitgaven. Maar of jongeren dat al kunnen, is de vraag. Uit onderzoek blijkt dat ruim een derde (!) hun financiële situatie niet op orde heeft.

Ronald Etman (28) ontwikkelde de app Schuldwisser. Hij wil jongeren meer controle geven over hun financiën. Ronald vindt het jammer dat jonge mensen zo weinig weten van de werkelijke financiële situatie. “Bereid ze voor op de échte wereld!” zegt hij. Op scholen zouden ze dan ook veel meer moeten inspelen op het bijbrengen van financiële kennis. “De meeste rekensommen slaan nergens op. Als ik klaar ben met school, ga ik niet nadenken hoe ik x of y moet berekenen. Het is belangrijker om te weten hoeveel je boete wordt verhoogd als je je huur niet betaalt. Dat soort rekensommen zouden we moeten leren.”

Roekeloos geld uitgeven

Ronald ziet dat jongeren weinig overzicht hebben in wat ze wel en niet kunnen betalen. Daardoor komen ze snel in de schulden. “Hun inkomsten zijn laag, maar ze geven roekeloos geld uit.” Ook zouden social media en groepsdruk een rol spelen. “Niet iedereen kan zich bepaalde uitgaven permitteren, maar als je wordt gepusht door vrienden of social media, betalen ze het gewoon.”

Jongeren die in de schulden zitten zouden zichzelf de waarheid moeten vertellen. Overzicht creëren in de financiële situatie is ook belangrijk. En zelfs je vriendenkring veranderen kan positief uitpakken, vertelt hij uit eigen ervaring.

Inkomsten, uitgaven en schulden

Helemaal voorkomen dat iemand in de schulden raakt, kan volgens Ronald niet. “Maar je kunt het wel verminderen.” Daarom heeft hij deze app ontwikkeld. De app houdt je inkomsten, uitgaven en schulden bij. “Zo weet je precies hoe je ervoor staat.”

Eigen ervaring

Ronald had zelf 20.000 euro schuld. Doordat hij in detentie zat had hij geen controle meer over zijn financiën. “Mijn achterstanden waren opgelopen naar schulden en toen ik vrij kwam wilde ik ze wel betalen, maar kon ik het niet meteen. De schuldeisers zetten de schulden niet op de rem, waardoor ze alsmaar hoger werden.”

In het begin was hij boos. “Ik wilde graag afbetalen, maar dat kon niet, dus ik dacht: fuck jullie!” Jullie krijgen niks van mij, want ik heb toch niks.” Maar later besefte hij zich dat hij echt wat aan de situatie moest doen. “Ik wilde financieel vrij zijn.” Toen hij die knop omzette, begon hij zijn schuldproblemen écht aan te pakken.

Schuldwisser is een coach

Hij dook in zijn eigen administratie en kwam tot de conclusie dat het veel makkelijker moest kunnen. Hij ontwikkelde een systeem en werkte dit uit in een app, die inmiddels door zo’n 600 jonge mensen wordt gebruikt. Je kunt met de app geld sparen en pushberichten krijgen zoals ‘Heb je al wat aan de kant gezet?’ of ‘Heb je je schulden deze maand betaald?’. Je moet Schuldwisser zien als een coach, als je mattie die zegt: ‘Hey vriend, heb je dit al betaald?’ Hij rekent alles voor je uit en laat zien hoeveel je over hebt.

Je kunt de app downloaden voor 3,50 euro. Sommige mensen vinden dit duur, maar volgens Ronald is het een investering in jezelf. “Het is een keuze die je zelf moet maken. Ik vind het belangrijk dat mensen prioriteiten stellen en geen dingen kopen die ze zich eigenlijk niet kunnen veroorloven.”

Schuldwisser

 

Lang leve de onsterfelijkheid

• De mensmachine, Mark O’Connell, Podium, 284 blz., 21,50 euro.

In een open brief aan Moeder Natuur somde de filosoof Max More (hij heet eigenlijk Max O’Connor) enige jaren geleden een hele reeks grieven op tegen de schepper. ‘U hebt ervoor gezorgd dat we ouder worden en sterven – juist op het moment dat we wijsheid beginnen te vergaren. En ook de mate waarin u ons bewustzijn hebt gegeven van onze lichamelijke, cognitieve en emotionele processen laat te wensen over. U hebt ons tekortgedaan door de scherpste zintuigen aan andere dieren te bedelen. (…) U hebt ons beperkte geheugencapaciteit gegeven, zwakke beheersing van onze impulsen en onze primitieve en xenofobe neigingen.’

Vanwege al die tekorten wil hij een reeks veranderingen in de menselijke constitutie teweegbrengen, waaronder verzet tegen en overwinning op ‘de tirannie van ouderdom en dood’ en ‘gebaseerd op de verworvenheden van biotechnologie en onder supervisie van onze kritische en creatieve denkvermogens’

Je zou dit het manifest van het transhumanisme kunnen noemen, door journalist Mark O’Connell in De mensmachine omschreven als een bevrijdingsbeweging die de totale onafhankelijkheid van de biologie beoogt.

More – thans directeur van een instituut waar je je na je dood kunt laten invriezen in de hoop dat die amendementen op de condition humaine ooit werkelijkheid worden – is een van de figuren die O’Connell in zijn boek opvoert. More cum suis blijken niet gek, wel een beetje nerdy en (dus) superslim. Ze vormen het volstrekte tegendeel van de voltooidlevenbeweging: in hun ogen is het leven nimmer voltooid. O’Connell ziet ze als moderne gnostici: mensen zijn goddelijke geesten gevangen in kwade lichamen. Hun hoop is gevestigd op de ‘creatieve denkvermogens’ in Silicon Valley om ons daarvan te verlossen.

De schoonmakers

• The Cleaners

Facebook is als gemeenschap groter dan iedere staat ter wereld. De vraag is of we grenzen willen stellen aan wat er kan in deze gemeenschap. En nog belangrijker: Waar liggen die grenzen dan? En wie bepaalt dat? Welke invloed heeft het op onze democratie als Facebook bepaalt welke uitingen wel en niet door de beugel kunnen? Is het werk van ‘the cleaners’ censuur? Willen we Facebook verantwoordelijk houden als het platform wordt gebruikt om bijvoorbeeld terroristische beelden of propaganda te verspreiden?

In deze thrillerachtige documentaire hebben regisseurs Hans Block en Moritz Riesewick toegang weten te krijgen tot één van de beter bewaakte geheimen van Facebook.

Dat sociale media algoritmes inzetten om bepaalde content te verwijderen, wisten we al. Wat we echter nog niet wisten is dat vanuit een anoniem kantoorgebouw in de Filipijnen de hele wereld wordt gescand. Zogenaamde digitale conciërges (“cleaners”) bepalen wat wij wel en niet te zien krijgen. Vaak zonder enige kennis van verschillende culturen, geschiedenis en politiek passen zij protocollen zo goed mogelijk toe. ‘Delete’ of ‘Ignore’, en dat 25.000 keer per dag. De film graaft steeds dieper in de achterkant van sociale media en laat zien hoe deze onze wereld vervormt en aantast. De film geeft inzicht in waarom bepaalde beelden wel of niet gezien mogen worden, maar ook hoe algoritmes steeds meer woede oproepen bij gebruikers van sociale media. Techexperts en (ex-)cleaners komen aan het woord over de noodzaak en praktijk van de schoonmaakacties. Tegelijkertijd wordt er aandacht besteed aan kunstenaars en activisten die slachtoffer werden van de rigoureuze protocollen, en blijkt dat die digitale conciërges wellicht de loop van de geschiedenis kunnen bijsturen. Is er dan sprake van oprechte bescherming, of van gevaarlijke censuur?

The Cleaners maakt duidelijk hoe Facebook een soort moderne versie van George Orwell’s ‘1984’ is geworden. Het is tevens een erg sterk filmdebuut van regie duo Hans Block en Moritz Riesewieck. De twee werkten al eerder samen aan theaterstukken en sociale-mediaproducties. De timing van de film is perfect. De ongewenste gevolgen van sociale media zijn in deze tijd bijna dagelijks nieuws.

Onderzoeksjournalist Huib Modderkolk zag The Cleaners en bespreekt waarom de keuzes die deze mensen in een fractie van een seconde maken, verstrekkende gevolgen kan hebben voor iedereen.